Eindelijk mogen we weer …….

19 januari 2019, dat is de datum dat we ons laatste volleybaltoernooi (VVS toernooi) gespeeld hebben. Met Carnaval 2019 verheugden we ons nog op het toernooi in Duitsland, de zaterdag ná Carnaval. Maar in die week explodeerde het Coronavirus in Nederland (en de rest van de wereld), dus dat toernooi ging niet door. Toen kon waarschijnlijk niemand zich voorstellen welke impact dit op de hele wereld zou gaan hebben.
Laten we even stilstaan bij alle mensen bij wie dit veel ellende en verdriet heeft gebracht.

Dus na 1 jaar en 8 maanden mochten we ons zaterdag 4 september 2021 om 9.30 uur melden bij de organisatie van het Laumen beachtoernooi in Kerkrade op de markt.
Wij hadden met 2 teams ingeschreven te weten Domoticom Smash De zandhappers + Domoticom Smash De Zandschuivers (onze sponsornaam mocht natuurlijk niet ontbreken, dat is contractueel vastgelegd :-)).

We begonnen met een kopje koffie bij 1 van de cafés langs de markt. Daar bleek al snel dat iedereen er erg veel zin in had. Het was zelfs weer een beetje onwennig om te denken dat er weer een toernooitje gespeeld moest worden. Maar de spanning is er bij Smash meestal snel af want, natuurlijk spelen we om te winnen, maar gezelligheid en plezier zijn toch het allerbelangrijkste.

De teams van Smash waren:
De Zandhappers: Myron, Suzanne, Mike en Roger.
De Zandschuivers: Sandra, Janneke, Eeg, Hans en John.
In onze poule waren inclusief onszelf 8 teams, dus we zouden 7 wedstrijden spelen. En welke wedstrijd was de eerste? Natuurlijk De Zandhappers tegen De Zandschuivers! We begonnen aan de grootste uitdaging die ons die dag te wachten stond. Dus, meteen vlammen!
Het was een beetje wennen aan het zachte en koude zand, aan de zon die er nog niet was. Maar na een mooie strijd hadden De Zandschuivers toch gewonnen van De Zandhappers. Dit was zowel een erg goed, als een erg slecht begin voor Smash.

Op de tribune langs de kopse kant van het speelveld installeerden we ons en al snel verscheen opeens Peter ten tonele. Hij kwam naar ons kijken en ons aanmoedigen. Erg leuk.
Maar even later verschenen ook de ouders van Janneke. Ondertussen ook al oude bekenden op het Laumen beachtoernooi. Erg leuk dat ook zij ons altijd komen steunen!
En om het feestje compleet te maken, kwam later Cato aanlopen met Jonathan in de kinderwagen! Onvoorstelbaar!!! Wat was die gegroeid zeg!

Nog voor alles goed en wel begonnen was werden er natuurlijk al allerlei snoeppotten en snoepzakken en koekjes e.d. genuttigd. Typisch Smash.
Voor John pakte het eerste snoepje (van Roger gekregen, dacht ik) al meteen verkeerd uit. Tijdens het eten voelde hij opeens iets hards in zijn mond.
Zat er iets hards in dat snoepje? Nee hoor, het bleek zijn kies te zijn, die was afgebroken.

Een snoepje en een kies. Een gouden combinatie

In het algemeen waren alle wedstrijd leuk en sportief. En ondanks dat je vooraf soms denkt dat een team zwakker of sterker is, kan dat in de wedstrijd soms heel anders uitpakken. Maar dat maakt het ook weer spannend en onvoorspelbaar.

Toen we klaar waren met onze wedstrijden en moesten wachten op de einduitslag probeerden we nog ergens een terrasje te pikken maar dat bleek erg moeilijk. Zouden we dan toch maar aan de grote houten picknicktafel te gaan zitten? Of nee, we proberen aan de andere kant van de markt, tegenover de terrasjes te zoeken naar plekjes. En ja hoor, opeens zagen we een heel leeg terras (beetje vreemd natuurlijk) en gingen vermoeid lekker zitten op de stoelen. Maar zeer snel kwam opeens iemand (de eigenaar?) naar buiten lopen en in wild Kerkraads dialect probeerde hij ons duidelijk te maken dat dit toch niet de bedoeling was. Het terras hoorde bij het restaurant, en alleen iets drinken was niet mogelijk. Het viel meerdere Smashers op dat zijn verhaal niet alleen slecht te verstaan was door zijn dialect, maar ook omdat het nogal ‘dronken’ klonk. Een beetje lachwekkend zelfs.
Maar ja, dus verder met de zoektocht naar een zitplaats. Na een heel rondje rond de markt afgerond te hebben leek het erop dat we geen plekje zouden vinden. Maar toen we ons omdraaiden bleek opeens dat bij een café achter ons mensen net weggingen. Huppakee. Kringetje maken van de stoelen en lekker zitten en rondje bestellen.
Heerlijk nagenieten van een mooie, gezellige dag. Alhoewel, het bleek dat De Zandhappers de eerste plaats behaald had en Roger was daar natuurlijk erg trots op. Na het ophalen van de prijs, een lekkere Limburgse rijstevlaai wreef hij het De Zandschuivers (die vierde of zoiets geworden waren) natuurlijk even goed in. Maar, de onderlinge wedstrijd tussen de 2 Smashteams was gewonnen door De Zandschuivers, dus zij hadden gewonnen van het team dat gewonnen had (De Zandhappers), dus eigenlijk waren zij de winnaar. Die dus eigenlijk de nulde plaats behaald hadden.
Hier werd de rest van de dag nog veel over nagepraat.
Want de dag was nog niet voorbij. We gingen namelijk nog naar Hans thuis, frietjes bestellen en een lekker drankje doen. (De reden dat we naar Hans thuis gingen was dat we wat laat waren met reserveren van een restaurant in de omgeving van de markt in Kerkrade. Nergens was meer plaats. En de allerlaatste poging om gewoon voor 80 euro Grieks eten te bestellen, haalde het helaas ook niet.)
Hans had het Smashterras al voorbereid, stoelen en tafels stonden klaar en drank lag koud. Top Hans!

Heerlijk in het ondergaande zonnetje werd nagepraat en gelachen om de leuke dag. Een heerlijk ouderwets gevoel bracht dat naar boven.

Wat een heerlijk clubje is Smash toch.

(JL)