Op een regenachtige en winderige zondag (27 januari) vertrokken de Smashleden naar Mesch, maar eigenlijk was dat Eijsden-Margraten (niet naar Eijsden dus, want die heeft de gezochte straat niet). Janneke en Jonathan hielden hun House Warming Party. Al wekenlang was de yell op toernooien dan ook ‘Smash goes Mesch’. Iedereen had er zin in.
De straat werd gemakkelijk gevonden, het goede huis vinden was al wat moeilijker, want waar was dat huisnummer nou toch. Toen dat eenmaal gevonden was, was de volgende uitdaging om de ingang te vinden. Ah, daar is de voordeur. Mmh, het hekje bij het paadje naar de voordeur zat op slot. Dus dat is toch niet de goede manier. Links van het huis was een oprit, maar die leek bij het huis links van de oprit te horen. Dus dan maar naar binnen kijken door het raam. Maar daar hadden Janneke en Jonathan mooie anti-inkijk jaloezieën hangen.
Uiteindelijk werd dan toch maar die oprit geprobeerd, met het risico bij de buren achterom uit te komen. Maar gelukkig kwamen we bij Janneke en Jonathan uit. He he, gelukt.
Meteen werd een kop koffie of thee opgediend door keukenprinses Janneke. Ze was duidelijk in haar sas. Alle Smashleden druppelden met en met binnen en natuurlijk waren er ook weer enkele die te laat kwamen. 🙂
Er werd over koetjes en kalfjes gepraat maar natuurlijk ook over hun huis, hoe leuk het was, hoeveel werk Jonathan er ingestoken had, en welke kleine klusjes nog steeds niet gedaan waren. Maar vooral de tafel viel op. Dat was namelijk een stuk uit een oude sporthalvloer, met belijning erop en zelfs een putje erin voor een paal.
Als bedankje had Smash een mooie bos bloemen meegebracht en een heerlijke fles Port. Nou, die gaat er wel in, zei Janneke.
Toen het buiten enigszins droog was, vroeg iemand, wie precies is niet bekend, of er misschien toch nog gewandeld kon worden, want dat was oorspronkelijk de bedoeling. En aangezien er genoeg grote monden waren, werd meteen JA gezegd. Dus, hup, de wandelschoenen aan en op pad om ‘het kleine rondje Mesch’ te lopen.
Al snel begon het natuurlijk weer te regenen, maar Smashers zijn doorzetters. De wandeling begon over de verharde weg, maar al snel werd dat onverhard, grassig, zanderig en natuurlijk …. modderig. De enkeling die dacht met zijn gewone schoenen te kunnen wandelen had het toch bij het juiste eind. Alleen glibberde hij ‘iets’ meer en moest hij al zijn spieren aanspannen om overeind te blijven. Gelukkig had hij spieren genoeg.
Maar ‘het kleine rondje Mesch’ leverde wel mooie vergezichten en kortbijgezichten op. Kijk maar eens naar de foto’s. Zelfs enkele dassenburchten hebben we gezien.
Terug bij hun huis werd de tuin even bewonderd, en de Voer die achter langs hun huis rende (hij stroomde best hard!). Ook het kippenhok werd bekeken, maar er waren geen kippen te zien! Jonathan greep meteen in en liep met grote passen over het smalle stukje tuin tussen het kippenhok en de Voer en maakte de deur (met kippetjes als handvaatjes!) van het kippenhok open. 4 Mooie kippen keken ons verbaasd aan, maar wisten blijkbaar wat er moest gebeuren. Toen Jonathan zijn hand naar binnen stak, zag je de kippen fronsen en druk zetten. En ja hoor, elke kip produceerde een eitje en Jonathan ving ze 1 voor 1 behendig op. Hij had immers op hun trouwdag goed kunnen oefenen.
Enkele fanatiekelingen probeerden om vuurkorven aan te maken. Wanneer de ene fanatiekeling opgaf en verkleumd naar binnenkwam ging de andere fanatiekeling naar buiten. Toegegeven, de vuurkorven hebben even goed gebrand.
De meeste anderen bleven lekker binnen zitten en bekeken alles vanachter het grote raam. Er was enige hilariteit toen de Smashpartytent omhoog vloog en maar net tegengehouden kon worden. Helaas liep het harmonicamechanisme hierbij enige schade op. Het is nog even de vraag of de tent nog Merksplaswaardig is.
Binnen was de keukenprinses ijverig aan het roeren in allerlei potten en pannen.
We kregen lekkere warme chocolademelk MET slagroom. Of warme glühwein (maar die is meestal warm). Lekkere nootjes erbij.
En even later werden we verwend met een heerlijke kop wortel gembersoep met koriander en chilivlokken. Lekker pittig.
Later werd eindelijk duidelijk waarom die broodjes op tafel stonden. Voor de FRIKANDELLEN! Master frikaleur Eeg had in de overdekte bbq en stel heerlijke bruine frikandellen bereid die snel tussen de broodjes gelegd werden en bedekt werden met mayonaise, tomatensaus of … satehsaus (MET een h).
Het is nog steeds niet helemaal duidelijk of die nu gemaakt was door Roger (die met zijn grote mond geroepen had dat hij wel eventjes heerlijke satehsaus mee zou nemen) of door Sandra. Naar de smaak te beoordelen had Sandra de saus gemaakt. Heeeerlijk.
De frikandellen waren nog maar net op, of er werden schalen met snacks binnengebracht. Heet maar lekker.
Iedereen zat te smullen. Janneke en Jonathan waren zichtbaar tevreden over hoe ze Smash aan het verwennen waren. En terecht!
Tussendoor pasten enkele dames shirts om de maat te bepalen voor de nieuwe volleybaltruitjes van Smash. Sommigen maakten er een hele show van. He Nicole?
Joyce had het spelletje ‘Weerwolven’ meegenomen (een soort rollenspel met kaarten) en aangezien bijna niemand dit kende, werd besloten om dit te spelen (een echte Smashbeslissing). Na enige uitleg van Eeg, de spelleider, werd begonnen. Het spel bestond vooral uit slapen, maar toch opletten. Vooral de ‘geniepige gluurdster’ (of zoiets) had een leuke rol. Die mocht namelijk stiekem gluren in plaats van te slapen en kon zo informatie over de ‘weervolven’ te weten komen. De ‘hete heks’ kon iemand die dood was weer tot leven wekken en natuurlijk werd de echtgenoot van ‘de hete heks’ prompt tot leven gewekt. Dat leek wel een beetje machtsmisbruik (of liefde?). Maar vooruit.
De ‘weerwolven’ hadden bijna alle ‘burgers’ vermoord, maar toen kwam ‘het oenige oog’ die, terwijl de anderen sliepen, een kaart van een willekeurige speler mocht zien. Hij zag de kaart van de laatst overgebleven ‘weerwolf’ en verklikte dit aan de ‘burgers’. Die vermoorden acuut de laatste ‘weerwolf’ en hadden dus gewonnen. Zo kan het leven gaan.
Langzaam aan kwam de tijd om naar huis te gaan en trok men de vochtige jassen weer aan, en de nog natte schoenen die bij de verwarming stonden (maar die niet aan stond!).
Janneke en Jonathan werden nogmaals bedankt en de reis huiswaarts werd ingezet.
Janneke en Jonathan, nogmaals bedankt voor alle goede zorgen, alle lekkers en vooral de gezelligheid.
Bekijk hier de Mesch-foto’s
(JL)