Smash goes Mesch

Op een regenachtige en winderige zondag (27 januari) vertrokken de Smashleden naar Mesch, maar eigenlijk was dat Eijsden-Margraten (niet naar Eijsden dus, want die heeft de gezochte straat niet). Janneke en Jonathan hielden hun House Warming Party. Al wekenlang was de yell op toernooien dan ook ‘Smash goes Mesch’. Iedereen had er zin in.

De straat werd gemakkelijk gevonden, het goede huis vinden was al wat moeilijker, want waar was dat huisnummer nou toch. Toen dat eenmaal gevonden was, was de volgende uitdaging om de ingang te vinden. Ah, daar is de voordeur. Mmh, het hekje bij het paadje naar de voordeur zat op slot. Dus dat is toch niet de goede manier. Links van het huis was een oprit, maar die leek bij het huis links van de oprit te horen. Dus dan maar naar binnen kijken door het raam. Maar daar hadden Janneke en Jonathan mooie anti-inkijk jaloezieën hangen.
Uiteindelijk werd dan toch maar die oprit geprobeerd, met het risico bij de buren achterom uit te komen. Maar gelukkig kwamen we bij Janneke en Jonathan uit. He he, gelukt.

Meteen werd een kop koffie of thee opgediend door keukenprinses Janneke. Ze was duidelijk in haar sas. Alle Smashleden druppelden met en met binnen en natuurlijk waren er ook weer enkele die te laat kwamen. 🙂
Er werd over koetjes en kalfjes gepraat maar natuurlijk ook over hun huis, hoe leuk het was, hoeveel werk Jonathan er ingestoken had, en welke kleine klusjes nog steeds niet gedaan waren. Maar vooral de tafel viel op. Dat was namelijk een stuk uit een oude sporthalvloer, met belijning erop en zelfs een putje erin voor een paal.

Als bedankje had Smash een mooie bos bloemen meegebracht en een heerlijke fles Port. Nou, die gaat er wel in, zei Janneke.

Toen het buiten enigszins droog was, vroeg iemand, wie precies is niet bekend, of er misschien toch nog gewandeld kon worden, want dat was oorspronkelijk de bedoeling. En aangezien er genoeg grote monden waren, werd meteen JA gezegd. Dus, hup, de wandelschoenen aan en op pad om ‘het kleine rondje Mesch’ te lopen.
Al snel begon het natuurlijk weer te regenen, maar Smashers zijn doorzetters. De wandeling begon over de verharde weg, maar al snel werd dat onverhard, grassig, zanderig en natuurlijk …. modderig. De enkeling die dacht met zijn gewone schoenen te kunnen wandelen had het toch bij het juiste eind. Alleen glibberde hij ‘iets’ meer en moest hij al zijn spieren aanspannen om overeind te blijven. Gelukkig had hij spieren genoeg.
Maar ‘het kleine rondje Mesch’ leverde wel mooie vergezichten en kortbijgezichten op. Kijk maar eens naar de foto’s. Zelfs enkele dassenburchten hebben we gezien.

Terug bij hun huis werd de tuin even bewonderd, en de Voer die achter langs hun huis rende (hij stroomde best hard!). Ook het kippenhok werd bekeken, maar er waren geen kippen te zien! Jonathan greep meteen in en liep met grote passen over het smalle stukje tuin tussen het kippenhok en de Voer en maakte de deur (met kippetjes als handvaatjes!) van het kippenhok open. 4 Mooie kippen keken ons verbaasd aan, maar wisten blijkbaar wat er moest gebeuren. Toen Jonathan zijn hand naar binnen stak, zag je de kippen fronsen en druk zetten. En ja hoor, elke kip produceerde een eitje en Jonathan ving ze 1 voor 1 behendig op. Hij had immers op hun trouwdag goed kunnen oefenen.

Enkele fanatiekelingen probeerden om vuurkorven aan te maken. Wanneer de ene fanatiekeling opgaf en verkleumd naar binnenkwam ging de andere fanatiekeling naar buiten. Toegegeven, de vuurkorven hebben even goed gebrand.
De meeste anderen bleven lekker binnen zitten en bekeken alles vanachter het grote raam. Er was enige hilariteit toen de Smashpartytent omhoog vloog en maar net tegengehouden kon worden. Helaas liep het harmonicamechanisme hierbij enige schade op. Het is nog even de vraag of de tent nog Merksplaswaardig is.

Binnen was de keukenprinses ijverig aan het roeren in allerlei potten en pannen.
We kregen lekkere warme chocolademelk MET slagroom. Of warme glühwein (maar die is meestal warm). Lekkere nootjes erbij.
En even later werden we verwend met een heerlijke kop wortel gembersoep met koriander en chilivlokken. Lekker pittig.

Later werd eindelijk duidelijk waarom die broodjes op tafel stonden. Voor de FRIKANDELLEN! Master frikaleur Eeg had in de overdekte bbq en stel heerlijke bruine frikandellen bereid die snel tussen de broodjes gelegd werden en bedekt werden met mayonaise, tomatensaus of … satehsaus (MET een h).

Het is nog steeds niet helemaal duidelijk of die nu gemaakt was door Roger (die met zijn grote mond geroepen had dat hij wel eventjes heerlijke satehsaus mee zou nemen) of door Sandra. Naar de smaak te beoordelen had Sandra de saus gemaakt. Heeeerlijk.
De frikandellen waren nog maar net op, of er werden schalen met snacks binnengebracht. Heet maar lekker.
Iedereen zat te smullen. Janneke en Jonathan waren zichtbaar tevreden over hoe ze Smash aan het verwennen waren. En terecht!

Tussendoor pasten enkele dames shirts om de maat te bepalen voor de nieuwe volleybaltruitjes van Smash. Sommigen maakten er een hele show van. He Nicole?

Joyce had het spelletje ‘Weerwolven’ meegenomen (een soort rollenspel met kaarten) en aangezien bijna niemand dit kende, werd besloten om dit te spelen (een echte Smashbeslissing). Na enige uitleg van Eeg, de spelleider, werd begonnen. Het spel bestond vooral uit slapen, maar toch opletten. Vooral de ‘geniepige gluurdster’ (of zoiets) had een leuke rol. Die mocht  namelijk stiekem gluren in plaats van te slapen en kon zo informatie over de ‘weervolven’ te weten komen. De ‘hete heks’ kon iemand die dood was weer tot leven wekken en natuurlijk werd de echtgenoot van ‘de hete heks’ prompt tot leven gewekt. Dat leek wel een beetje machtsmisbruik (of liefde?). Maar vooruit.
De ‘weerwolven’ hadden bijna alle ‘burgers’ vermoord, maar toen kwam ‘het oenige oog’ die, terwijl de anderen sliepen, een kaart van een willekeurige speler mocht zien. Hij zag de kaart van de laatst overgebleven ‘weerwolf’ en verklikte dit aan de ‘burgers’. Die vermoorden acuut de laatste ‘weerwolf’ en hadden dus gewonnen. Zo kan het leven gaan.

Langzaam aan kwam de tijd om naar huis te gaan en trok men de vochtige jassen weer aan, en de nog natte schoenen die bij de verwarming stonden (maar die niet aan stond!).
Janneke en Jonathan werden nogmaals bedankt en de reis huiswaarts werd ingezet.

Janneke en Jonathan, nogmaals bedankt voor alle goede zorgen, alle lekkers en vooral de gezelligheid.

Bekijk hier de Mesch-foto’s

(JL)

Het ‘blijf bewegen’ VVS-toernooi

Het was echt vies weer, miezerregen en koude wind. Maar gelukkig konden wij volleyballen!
Om half 10 waren de meesten aanwezig in sporthal Baneberg in Schaesberg. In de zaal aangekomen werd ons meteen al gemeld dat de organisatie een probleem had. Een dag eerder, laat in de avond had zich namelijk 1 team afgemeld voor de categorie ‘normaal’. Daar zaten oorspronkelijk 3 teams in en nu dus nog maar 2. In de poule sterk (waar wij bij zaten) zaten 8 teams. De organisatie besloot om alle teams samen in 2 nieuwe poules met 5 teams te verdelen. Maar, er moest dus een nieuw wedstrijdschema gemaakt worden en dat duurt even, dus we konden pas beginnen om half 11. Jammer dat er teams zijn die zich ZO laat afmelden. Als ze zelf een toernooi zouden organiseren dan zou men weten dat je dat eigenlijk gewoon niet kunt maken.

We waren met 5 heren, te weten Hans, Rick, Florent, Mike en John. De dames waren met Janneke (met ochtenddienst), Petra, Natasja en Sandra (met middagdienst). Onze ‘oude’ vertrouwde Marcotte was er weer bij en Peter kwam ook nog kijken en mee kaarten natuurlijk. (Eigenlijk vroegen we ons af of hij voor het volleyballen kwam of voor het kaarten.)

Het maken van de video hiernaast heeft een flinke tijd gekost. En maar blijven bewegen … bewegen …. bewegen ….

(John had een leuk foefje ontdekt bij maken van live foto’s. Daar kon je namelijk heel snel gifjes van maken. Dus er werden allerlei foto’s gemaakt waarbij geroepen werd “Jullie moeten bewegen!” Dat kon men zich jaren geleden ook niet voorstellen.)

De eerste wedstrijd speelden we gelijk, de tweede en derde wonnen we en de vierde speelden we weer gelijk. Ons niveau was best aardig, met soms kleine dips maar niet zo erg als we normaal van onszelf gewend zijn. Alleen de wedstrijd tegen dat ene team dat eigenlijk in niveau ‘normaal’ ingeschreven had, was niet zo leuk. het niveauverschil was te groot en dat was voor niemand leuk, zelfs voor de scheidsrechter niet.

Tussendoor werd natuurlijk nog gescheidsrechterd en geteld met groot enthousiasme. Maar ook het inmiddels beruchte Progressief 7 Uno spel werd natuurlijk gespeeld. Tafels werden bij elkaar geschoven, alle voorwerpen aan de kant gezet en dan konden we beginnen. We deden met ZO veel mensen mee, dat alleen al het uitdelen van de kaarten een klus was. Wanneer hierbij iets mis ging werd zelfs als ‘strafkaart’ geroepen.
Er was ook weer genoeg snoep aanwezig, maar vooral de door John meegebrachte chocoladen sterretjes brachten veel hilariteit te weeg. Het is John nooit duidelijk geworden waarom er zo werd gelachen om de sterretjes. “Wil iemand een sterretje?”.

Wij werden tweede in de ochtendpoule. De gelijke nummers van de twee poules speelden nog tegen elkaar, dus wij speelden nog tegen de nummer 2 van de andere poule voor de plaatsen 3 en 4.Tegen ‘Geen team’ boden we goede weerstand en de eerste set werd dan ook bijna gewonnen. Maar helaas verloren we de tweede set ook waardoor we vierde werden.In deze tweede set ervoer Petra ook het echte smash-effect (waarbij het woord smash dus niet met een hoofdletter geschreven is). Een keiharde smash van de tegenstander raakte Petra vol op haar oog, wang en lippen (de bal is relatief groot t.o.v. het hoofd van Petra). Ze wankelde even, maar herpakte zich snel en vond dat er wel verder gespeeld kon worden. De rest van Smash was ondertussen al onder het net door gerend om de smasher even duidelijk te maken dat ie niet aan Petra moest komen, want dan kwam ie aan iedere Smasher (WEL met hoofdletter). Terwijl iedereen hem aan zijn truitje trok dat helemaal aan flarden getrokken werd, Hans zijn broekje omlaag trok, kneep Mike even snel in de bal. (Het was een beetje een vreemd gezicht om Hans te zien met zijn broek omlaag en Mike die in de Smashvolleybal kneep.) *We hebben de smasher de rest van de set niet meer zo hard zien slaan. 😉(*) Het kan zijn dat de fantasie van de schrijver hier even op hol sloeg.

Bij de mannendouche zag Mike in de hoek een slang op de grond liggen die op de koudwaterkraan aangesloten was. Je zag hem even denken, zijn shampooflesje neerzetten en die slang pakken. Iedereen dacht dat hij alleen maar wilde doen ALSOF hij ons zou gaan natspuiten, maar nee hoor, hij draait de koude kraan open en begint iedereen die nog onder de douche stond heerlijk koud af te douchen! Brrrr. Wat een bikkels he, die mannen onder de douche dan he.

In de kantine aangekomen bleek dat Florent en John prijsjes hadden gewonnen bij de tombola. John een Sudoku-puzzelboekje met pen en kraslot (MET kans op €25.000,–!), en een blikken spaarpot met smileys erop. Florent een mand met 8 flesjes radlerbier (maar delen? Ho maar). Caroline was er ook en was trots op John dat ie 2 tombola prijzen gewonnen had.

Bij de prijsuitreiking wonnen we een heerlijke abrikozen linzenvlaai die met smaak werd opgegeten. Maar Petra liet hem eerst (en vaak) aan iedereen zien!

(JL)