In het weekend van 1, 2 en 3 augustus zou normaal gesproken het Merksplasweekend zijn geweest. Om toch iets leuks te doen werd bedacht om dan in ieder geval maar iéts samen te doen zodat dat weekend niet onopgemerkt voorbij zou gaan.
Dus werden meerdere voorstellen gedaan in de Smashapp, maar uiteindelijk werd gekozen om te gaan beachen op de Brunssummerheide en daarna bij Hans thuis fricandellen te gaan eten, omdat dat ook 1 van onze favoriete bezigheden is op Merksplas. En natuurlijk met een lekker pilsje erbij.
Maar het beachen had nog al wat voeten in de aarde, uh het zand natuurlijk.
Bij een heerlijk weertje verzamelden we ons op ons vaste plekje, dat nu gelukkig weer vrij was (een vorige keer zijn we moeten verhuizen naar veld 2 op de hei. omdat een hele groep handballers en handbalsters op onze plek aan het sporten waren. Zónder onze goedkeuring nog wel.) Soms vraag je je af waar het respect gebleven is.
Onze materiaalmannen Hans en Rick hadden weer voor een prima veld gezorgd. Zelfs de lijnen worden voortaan perfect getrokken en op de juiste lengte, omdat ze, gebruik makend van de stelling van Piet A. Goras, met enkele touwtjes en enkele kleine haringen, elke hoek van het volleybalveld exact uitgemeten op de goede plek konden zetten. Met de GPS op de telefoon werd vervolgens gecontroleerd hoe precies het was. En wat bleek?
De GPS wist het niet, maar het was héél precies!
Tijdens het volleyballen merkten we dat de beachbal langzaam leeg liep, dus na elke set werd er even heel ritmisch bijgepompt door Hans. Het handtempo van Hans lag best hoog. Dat hadden we eigenlijk niet meer verwacht.
Maar daarna leek de bal wel steeds sneller leeg te lopen. Dus steeds vaker en sneller werd het pomppinnetje nat gelikt en met erotische precisie voorzichtig in het ventieltje ingebracht. Maar het bleek allemaal voor niets.
Eigenlijk was niet meer te volleyballen met de beachbal.
Er waren meerdere opties.
– Stoppen met beachen,
– spelen met een lege bal,
– een klein stokje in het ventiel duwen,
– Eeg gaat naar huis om een andere bal te halen, of
– Eeg gaat naar de auto om het autobandreparatieschuimspuitbusje te halen.
Na een Smashdiscussie werd uiteindelijk gekozen voor de laatste optie. Dus, Eeg vertrok in looppas het bergje af, richting de Rode Beek. De rest van de groep lachte al en dacht “Dat houdt ie nooit de hele weg vol”.
Ondertussen werd van mensen in de buurt een voetbal geleend en gevolleybald. Een beetje harder en een beetje zwaarder, maar het lukte enigszins.
Maar het leek wel alsof Eeg een stalen conditie had, want na korte tijd kwam hij niet hijgend terug met het spuitbusje.
Toen kwam het volgende probleem, namelijk, hoe krijgen we dat spul in dat spuitbusje in de volleybal? Maar ook daar hadden onze techneuten Eeg, Hans en Mike natuurlijk een oplossing voor. Het spuitbusje werd open gedraaid, het slangetje werd van de ballenpomp gedraaid. Het mondstukje werd van het slangetje gedraaid en op het uiteinde van het spuitbusje gedraaid, met een beetje moeite. Maar de pomp paste niet op het spuitbusje, dus er moest iets anders verzonnen worden. Het witte spul uit het spuitbusje liep over de handen van onze techneuten (?).
De pomp werd zelfs helemaal gedemonteerd zodat het witte spul in de ballenpomp geschonken kon worden. Voorzichtig weer in elkaar zetten, slangetje weer erop en mondstukje in de volleybal geschoven.
Bij het pompen kwam er daadwerkelijk plakspul in de volleybal terecht en blij en opgewonden werd geroepen “het witte spul zit erin!”. De rest van de groep keek vreemd op.
Maar het schuim deed verder niets. De bal werd niet opgepompt, en als je de bal met het ventiel naar beneden vasthield, liep het witte spul er gewoon uit. En de lucht ook. Met een lach en een traan werd het schouwspel aanschouwd.
De ballenpomp werd weer in elkaar gezet terwijl iedereen nadacht over hoe we nu verder konden gaan. Toen de pomp klaar was, pakte Hans de pomp en pompte de bal nogmaals op. Toen hij daar mee klaar was, pakte hij een klein stokje van de grond, drukte dat in het ventiel en brak het deel dat uitstak af.
De rest van de avond hebben we gewoon met de volleybal kunnen spelen! Ongelofelijk.
Na het beachen gingen we naar Hans thuis om fricandellen te eten. Maar terwijl de meesten net aankwamen en nog lekker aan het kletsen waren, stond Eeg al zijn kleding uit te trekken en toen verscheen zijn zwembroek en sprong hij met een elegante duik in het zwembad. Sommige mensen zag je denken “oh, hadden we een zwembroek moeten meenemen?” Enkele anderen sprongen ook in het zwembad, ook al hadden ze geen zwembroek bij zich. Heerlijk verfrist werd er met een spuitende eend gespeeld, golven gemaakt en natuurlijk een echte zwemkolk. Na afgekoeld te zijn (en al dat vieze zand van de hei stiekem afgewreven te hebben) kwamen ze uit het zwembad en was het tijd om een lekker drankje te doen.
Hans had voor heeeeel erg koud bier gezorgd, het bier van Mike was zelfs bevroren. Maar het smaakte wel heerlijk. Samen met de fricandellen en de zelfgemaakte, maar slecht plakkende, tzatzikisaus van Janneke werd er genoten.
Janneke zag er erg goed uit, alleen jammer dat ze geen moeite deed om de buik in te houden. Dat doen wij mannen al jaren, dus dat moet zij ook kunnen!
Het was weer ouderwets gezellig. Er werd teruggekeken op 2020 wat vooral betekende dat er over corona gepraat werd. Maar ook werden oude herinneringen opgehaald over Merksplas e.d. en oude foto’s werden zelfs via de groepsapp gedeeld zodat ook de mensen die er niet bij konden zijn er van konden genieten.
Het worstje in het zand werd genoemd, de Macarenadans op vreemde muziek in de fuifzaal, de speklapjes van Eeg, en iets met bloed… en vlees… werd kort genoemd.
De regentent van John werd besproken en met videofilm toegelicht. De bierkelder van Florent en zijn stokbrooddartkwaliteiten werden genoemd.
Kortom, het was heeeel gezellig.
Tegen acht uur vertrokken de eersten naar huis, maar niet voordat John de uitdaging aanging om de tafellakenklemmen te gebruiken als tepelklem.
Ondanks dat hij alle spieren spande, deed het toch flink pijn.
Hans en Bep werden bedankt en zo kwam langzaam een einde aan een leuke Smashdag.
(JL)