Voorafgaande aan het VVS-toernooi was er enige onduidelijkheid over het tijdstip dat we aanwezig moesten zijn. Dat zou namelijk half 10 zijn. Maar wij hoefden pas om 11 uur te spelen. Dus na enige en dubbele communicatie over en weer met de VVS-organisatie, werd duidelijk dat wij pas om half 11 aanwezig hoefden te zijn. Lekker, een uurtje langer slapen.
Dus toen John Hans en Rick afhaalde en op de stoep stopte om hen in te laten stappen, maakte Hans heel opgewekt de voordeur open en zei: “John, je bent een uur te vroeg!” Vol ongeloof over zichzelf, parkeerde John de auto dan maar op de parkeerplaats om bij Hans thuis maar nog even wat te klessebessen. John was dus gewoon toch van de oude tijd uitgegaan (zonder het zelf te weten) en had dus eigenlijk een uurtje langer kunnen blijven liggen.
Bij binnenkomst bij Hans thuis bleek Bep ook al op te zijn. En ook al aangekleed.
Smash moest meteen de eerste wedstrijd spelen en bij het omroepen van de teamnamen kwam de speaker niet echt uit zijn woorden bij het noemen van onze naam VV Domoticom Smash. Hij riep “VV Doto …, Como …, …… Smash!”
Daarmee was meteen onze yell voor deze dag bekend. Iedereen riep iets wat leek op “Doto en Como”. Uiteraard riep niet iedereen hetzelfde.
Meteen in de eerste set ging het al mis voor Sandra. Bij een iets te uitbundige sprint richting de bal schoot er iets in haar bovenbeenbilspier (en het was niet Roger!). Ze wisselde meteen en is deze dag helaas niet meer in actie kunnen komen. Ze is nog enkele wedstrijden gebleven om ons aan te moedigen en ging tegen de middag naar huis om een lekker warm bad te nemen. En een massage van Roger (dachten we).
Het spelniveau van Smash was zeker aardig te noemen, met lichte (set) ups en downs af en toe. Maar iedereen had er plezier in, en het was mooi om te zien hoe Edith aan het genieten was. Dit was haar eerste toernooi bij Smash en ze deed het prima!
Marco en Janneke zaten op de tribune en probeerden af en toe zo veel geluid te maken dat we hen zouden horen. Maar de gemiddelde leeftijd van Smash is daar te hoog voor.
Later op de dag kwamen Bep en Caroline ook nog langs om ons aan te moedigen. Wij konden hen wél horen, alleen waren zij steeds met elkaar aan het praten!
In de kantine werd gezellig gepraat en lekker gesnoept en koekjes gegeten en zo. Daar is meestal genoeg van.
Ook werd er weer Heerlens pesten gedaan. Het lijkt er op dat deze regels toch langzaam geaccepteerd worden en ingezien wordt dat ze best leuk zijn.
Tijdens de dag hadden we bolomatootjes, tamlobootjes, nee … tombolalootjes gekocht en we hadden ook diverse prijzen. Janneke had een heuze pizzarette, Hans iets met knabbels, John een Dove giftset + wastafelonderkastje (altijd handig om te hebben).
We zijn derde geworden en hebben samen genoten van de 8 flinke stukken van de kruimelpuddingvlaai.
(JL)