Op een koude zondagochtend van 17 november verzamelden we om kwart voor 11 in sporthal Rolduc in Kerkrade. Door blessures en ziekte moesten we helaas enkele mensen missen, zoals Janneke (ziek), Mike en Edith (blessure). 4 Heren en 3 dames bleven over (Petra, Sandra, Joyce, Hans, Rick, Eeg en John).
Het laatste half jaar lijkt Smash getroffen door allerlei onheil want het aantal zieken en geblesseerden is nog nooit zo hoog geweest. Maar doorzettingsvermogen en optimisme brengt ons er altijd weer bovenop.
Na een beetje inspelen in de koude sporthal begon de eerste wedstrijd om half 12 en Smash moest natuurlijk ……. scheidsrechteren. Eeg nam deze taak waar en de andere Smashleden gingen tellen en kijken.
Onze eerste wedstrijd was tegen het Duitse Nattuh Rel. Een beetje onwennig stonden we in het veld. Hadden we wel de goede opstelling gekozen? Want we stonden snel met 9 of 10 punten achter. Even dachten we: “Het wordt weer zo’n toernooi.”. Maar gelukkig kwam op de een of andere manier het niveau terug en speelden we heel standvastig en zeker. De 2 sets wonnen we allebei.
Ook de volgende 2 wedstrijden (tegen ‘De houten gleuf’ en ‘Reisegruppe Düsseldorf’) wonnen we ook met standvastig, zeker en onverschrokken spel.
Hierdoor waren we dus eerste in onze poule geworden en moesten we de kruisfinale spelen.
Maar eerst was er pauze en dus tijd voor een heerlijk stukje vlaai dat door Cebusta getrakteerd werd. In de kantine legden we wat geld samen en dronken een drankje onder het genot van de zangkunsten van een groep Sloveense mannen die de hele dag aan een tafel zaten en allerlei drank door elkaar dronk zoals Weizen bier, gewoon bier, bier met sterke drank erin en er zal best ook wel Rakija gedronken zijn. Iedere keer als we weer in de kantine kwamen, zag je die groep drinken maar ook steeds vermoeider uitzien. Maar het was wel gezellig.
Ondanks dat we deze keer niet gekaart hebben, was het toch gezellig in de kantine.
Later op de dag werden we nog gesupporterd door Mike die langs kwam (en deze dag al het fotografeerwerk gedaan heeft). Maar ook Natasja, Myron en Albert kwamen ons aanmoedigen. Samen met Marco hebben ze geen wave gedaan. Wel aangemoedigd (wel een beetje zacht, maar oké, niet klagen he).
De kruisfinale moesten we tegen een jonge groep volleyballers die we eerder die dag hadden zien schitteren en erg goed zagen spelen. Zowel de jongens als de meiden waren ervaren volleyballers. En er werd aardig hard gesmasht.
Dit zou een harde noot worden. Maar Hans keek in zijn sporttas, en wat zat daar? Een notenkraker! En die hadden we ook nodig want het was een pittige partij waarbij we 1 – 1 speelden. Maar gelukkig hadden wij de eerste set met meer punten verschil gewonnen dan dat we de tweede set verloren hadden (met 1 punt maar namelijk).
Dus we stonden in de finale!!!
In de finale speelden we nog steeds erg sterk. De pass liep goed, dus kwamen er goede set-ups en konden we ons goed uitleven met de aanval. Maar ook verdedigend liep het gesmeerd (ondanks dat Eeg niet zijn Kaneeg niet gesmeerd had). We stonden af en toe van ons zelf te kijken. Maar het waren eigenlijk allemaal leuke maar vooral goed gespeelde wedstrijden van ons. Klasse. De finale was spannend maar beide sets werden door ons gewonnen. En ineens was het tijd. En ineens waren we dus toernooiwinnaar!!!
Zoals we een tijd geleden ons slechtste toernooi ooit gespeeld hebben, zo was dit ongetwijfeld ons beste toernooi ooit. Iedereen had een heerlijk gevoel overgehouden aan deze dag.
Nadat we in de kantine bij de prijsuitreiking een (plastic) beker gewonnen hadden (met snoep erin) en nog gezellig wat nagepraat hadden, vertrokken we rond 17 uur weer huiswaarts.
Diezelfde avond reed Max Verstappen de GP in Brazilië. Na een fantastische race werd hij eerste!
Hij is dus net zo goed als wij!!!
Dus Max presteerde in Brazilië Maximaal en wij presteerden bij Cebusta maximaal.